Socijalni dijalog
Socijalni dijalog kao proces postizanja saglasnosti između zaposlenih, poslodavaca i nosioca vlasti, konstitutivni je dio socijalno-tržišne privrede koja je u osnovi modela socijalne politike Evropske unije. Po definiciji Evropske Komisije, predstavlja mehanizam koji njeguje zajedničke vrijednosti demokratije, kolektivnog pregovaranja, tržišne ekonomije, jednakih mogućnosti, ali i socijalne zaštite i solidarnosti.
Kultura dijaloga, međusobnog uvažavanja i povjerenja važna je u izgradnji prosperitetnog društva, zato su predmetne teme socijalnog dijalog ekonomska i socijalna politika, radno i socijalno zakonodavstvo, politika zarada i kolektivno pregovaranje, prevencija i regulisanje konflikata, kao i sva druga pitanja od interesa za zaposlene, sindikate i poslodavce.
Sklapanje socijalnog partnerstva postizanjem kompromisa – socijalnog sporazuma uz razvijanje svijesti o zajedničkim interesima, postiže se između: reprezentativnih organizacija sindikata, poslodavca, predstavnika državne i lokalne vlasti – kada ga nominujemo kao socijalni tripartizam, dok tripartizam plus podrazumijeva uključivanje relevantnih aktera civilnog društva.
Strateški cilj socijalnog dijaloga je maksimiriziranje socijalne kohezije i društvenog napretka kroz nekoliko ključnih djelanja:
- promjena dosadašnje prakse u kreiranju politika “bottom-up” pristupom, što znači da će reprezentativna udruženja polaziti od predloga i smjernica strukovnih udruženja
- ravnopravnost pregovaračkih pozicija u Socijalnom savjetu kao prevencija konflikata i usporavanje procesa ultimativnim zahjevima pojedinačnih interesa
- insistiranje na unapređenju ravnopravnog ambijenta za socijalni dijalog, umjesto političke i nepravedne favorizacije partnerstava
- kreiranje trajnog, ravnopravnog socijalnog dijaloga, imajući u vidu socijalne i druge tenzije;
- uspostavljanje konstruktivne saradnje između partnera u Socijalnom savjetu vodeći se opštim napretkom društva, a ne realizacijom partikularnih interesa
- stvranje efikasnije institucionalnog okvira za tripartitni i multipartni dijalog kroz sistematsko upravljanje sukobljavanja, sa glavnom ulogom mreže mirovno-arbitrarnih vijeća, ali i Agencije za posredovanje i mirno rješavanje sporova